06 Μαΐ Η αγάπη που κρύβει το παιδί.
Μέσα σε ένα σύστημα ενήλικες και παιδιά αλληλεπιδρούν.
Τί γίνεται όμως όταν το παιδί “αντιδράει” και αρχίζει και εκδηλώνει ¨βασανιστικές¨ συμπεριφορές;
Συνήθως τέτοιες συμπεριφορές από πίσω κρύβουν αγάπη. Τα παιδιά αγαπούν και προσπαθούν έτσι να προσεγγίσουν τους υπόλοιπους μέσα στο σύστημα. Όταν εργαζόμαστε με δύσκολα παιδιά, στρέφουμε την προσοχή μας από το ίδιο το παιδί, και αφιερώνουμε χρόνο προς τα εκεί που το παιδί κοιτάζει. Αυτό δίνει ¨χώρο¨στο παιδί να απελευθερωθεί , αφού πλέον δεν το κοιτάζουν, αλλά κοιτάζουν εκεί που πρέπει να κοιτάξουν. Σε αυτή την φάση της θεραπείας, το παιδί πλέον δεν χρειάζεται να κοιτάει προς τα εκεί και να εκδηλώνει τις ανάλογες συμπεριφορές. Αυτή η προσέγγιση στοχεύει στην βοήθεια των παιδιών.
Επειδή πολλές φορές οι γονείς και τα μέλη του υπόλοιπου συστήματος, δεν κοιτάζουν εκεί που κοιτάζει το παιδί, αλλά κοιτάζουν το ίδιο το παιδί, δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ποιες είναι οι ανάγκες του. Τελικά, αυτά τα παιδιά καταλήγουν να παίρνουν φάρμακα και αγωγές, επειδή κανείς δεν ξέρει τί είναι αυτό που το παιδί έχει ανάγκη. Για να κατανοήσει κανείς το παιδί, θα πρέπει αντί να αλλάξει η συμπεριφορά του παιδιού, να αλλάξει η συμπεριφορά κυρίως των γονέων και σε δεύτερη φάση, του υπόλοιπου συστήματος. Αν καταφέρει ο γονέας να κοιτάξει προς την κατεύθυνση που κοιτάζει και το παιδί του και να δει αυτό από το οποίο το παιδί έλκεται τότε θα ξεκινήσει μία εξέλιξη ανάπτυξης και για τους γονείς, αλλά και για το παιδί. Αυτή η διαδικασία δίνει στο παιδί την αίσθηση της ξαλάφρωσης και απελευθέρωσης.